Bir hayali sevdim ben...
Onunla kurdum yuvamı...
Pembe panjurlu değildi evimiz,
Bir apartmanın bodrum katındaydı.
Yere göğe sığdıramadığımız iki yüreğin,
Aydınlatacağı kadar dar ve karanlıktı.
Bir hayali sevdim ben...
Sevgimiz dışında her şey mütevaziydi.
Evimiz, işimiz, gelirimiz...
Masallara inanırdık;
İki gönülle seyran olurdu samanlıklar,
Dağ dağa kavuşmaz, biz kavuşurduk.
Bir hayali sevdim ben...
Yazları memlekete gidip,
Köy yerinde el ele tutuşan ilk çift olacaktık.
Deste verecektim sana, tütün kıracaktım...
Çimenlerin üstünde, yıldızların altındayken,
Zorla öpecektin beni utangaç dudaklarımdan...
Bir hayali sevdim ben...
Hiç ihtimal vermedim;
iki kişilik yoksullukla eş tutulacağına aşkın...
Çoktan planlandığını hayatlarımızın;
Ben gelin, sen damat olup da
Ayrı yastıklara baş koyacaktık; aklıma getirmedim.
Bir hayali sevmiştim ben,
Çok zaman geçti üstünden...
Değirmende dövülüp, elekten geçmemiş,
Gerçeklerle değiş tokuş edilmemiştik henüz...
Ve hala, bir hayali sevmekteyim...
Çocuklarım uyurken yer yataklarında;
Zorla öpüyorsun beni yıldızların altında...
(03-04-2003)
Nazan DanacıoğluKayıt Tarihi : 28.5.2003 13:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

yüreğine sağlık.
ali arslan
TÜM YORUMLAR (2)