Şimdi hayal kuruyorum...Yaşlanmışım..Dizle rimde gıcık bir sızı,üzerinde kareli polar battaniyem,ve dibinde nasihat bekleyen; ergenliğin sonunda,gençliğin başında biri...
- "Anlat"diyor
- "İnsanın düşeceği en büyük yanlış nedir mesela,paylaş.."
- Diyorum; "İnsan kendine acıyorsa çok büyük yanlış; bunu başkalarıyla paylaşıyorsa kallâvi.."
- " Yani" diyor "insan kendinin en büyük düşmanı olup,en b
üyük hasarları verebilir mi diyorsun"...
- " Hiç tahta kurusu gördün mü "diyorum..Boş boş bakıyor...
- " O tahta kafana şunu iyice kazı ki; kendine acıyıp ümitsizlikle geçirdiğin her dakikan bir tahta kurusu eder"diyorum...Afallıyor..Acıy orum,beni anlaması icin akran olmamız mı gerekiyor...
11/11/11 -17:04
İstanbul
Kayıt Tarihi : 18.9.2012 13:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlaması geçtiğin yollardan geçmesi gerekir..
Emeğine yüreğine sağlık şairem.
Yüreğin var olsun
Selâm saygı ve muhabbetle
TÜM YORUMLAR (1)