Bir Hayal. Şiiri - Umut Bektaş

Yıllar geçmişti, saymayı unutmuştu
Nefesi hâlâ onda mıydı, kalemi hâlâ parmaklarında mı? Bir hayal kurmuştu, sonra kendisi bir hayale dönüşmüştü.

Bir melek çıka gelse, hem de hiç beklemediği anda
Dokunsa usulca, “Sen varsın,” dese, “Sen bir gölge değilsin...”

Gözlerini kapadı,
Işık dokundu kirpiklerine.
Melek mi, rüya mı, yoksa yanılgı mı?
Gözlerini araladı.
Ölmüş hayalini gördü— Ve uykuya döndü yeniden.

Umut etmek, acıyı göze almaktı. O artık umuttan bile vazgeçmişti.

"U.B"