Bir hastahane odasında bir fidandı Şiiri ...

Gürsel Pal
303

ŞİİR


4

TAKİPÇİ



Bir hastahane odasında bir fidandı,
Adı ne farkeder belki Ayşe
Belki de Osmandı.
Kolunda bir serum,
Damarlarında dolaşan ilaçtı.

Tamamını Oku
  • Erdal Toygun
    Erdal Toygun 24.01.2008 - 10:36

    Evet, çok güzeldi.
    Yüreğine sağlık.
    İlhamınız daim olsun.
    Tebrikler.
    Erdal TOYGUN

    Cevap Yaz
  • Baki Ceylan
    Baki Ceylan 24.01.2008 - 10:14

    Ne oldu?
    Bir şey var sende bu gün.
    Sustu bütün kainat sanki,
    Sustu her şey, yere damlayan gözyaşlarının sesi
    Bozdu sanki her şeyi.
    ...........................................................
    aslında losemi bir fakirlik hastalığı değil parasal bağış olarak değilde böyle durumlar da ilik veren olmak gerek,bunun duyarlılığına yönlenmeli insanımız.yarın siz veya sizin evladınız da aynı hastalığa yakalanabilir bilinci taşımalı insanımız.kutluyorum duyallığınızı her kalem keşke bu konularda da yazabilse.tebrikler.

    Cevap Yaz
  • Gül Karagöz
    Gül Karagöz 23.01.2008 - 23:40

    Duyarlı yüreğinize ve görmezden geldiğimiz acıları hatırlatan dizelerinize sağlık.
    Teşekkürler...
    Gül

    Cevap Yaz
  • Yaşar Aydın
    Yaşar Aydın 23.01.2008 - 21:44

    duyarli ve yürekli bir siirdi...tebrikler

    Cevap Yaz
  • Salim Kanat
    Salim Kanat 23.01.2008 - 20:40

    o ötekilerdendi..
    onun hikeyesi
    ötelenenlerin
    hazin hikayesiydi..

    selam ve muhabbetle.

    Cevap Yaz
  • Ali Dost Aydın
    Ali Dost Aydın 23.01.2008 - 17:44

    Duygulu yüreği kutluyorum.

    Cevap Yaz
  • Ramazan Gökçe
    Ramazan Gökçe 23.01.2008 - 17:31

    Bir hastahane odasında bir fidandı,
    Adı ne farkeder belki Ayşe
    Belki de Osmandı.
    Kolunda bir serum,
    Damarlarında dolaşan ilaçtı.
    Yarına dair umutları vardı.
    Okuyacak öğretmen olacakdı Ayşe.
    Doktor olacaktı Osman.
    Okuyorlardı da bu melun hastalık gelip
    Onları bulasıya kadar.
    Halsiz bedenlerinde yere yığılana kadar
    Hiç bir şeyi bilmiyorlardı.
    Babannesi bak yemiyorsun zayıf düştün dedi.
    Dedesi hiç bir şey olmaz benim pamuğuma dedi.
    Anne yüreği dayanırmı hiç evladının hastalığına,
    Bey dedi, bey ben yarın doktora götüreceğim çocuğu
    Götürdü.
    Hastahane zemheri kalabalıkdı.
    Öğleden sonra zar zor girdiler doktor amcanın yanına.
    Anlattılar dertlerini derman ol dediler.
    Vitamin eksikliğimi bu halsizlik?
    Eksik gıdamı dedi anne.
    Doktor dinledi, dinledi.
    Ellerine bir sürü tahlil kağıdı verdi
    Yaptırın gelin dedi.
    İşte böyle başladı Ayşe ile Osmanın hikayesi.
    Bir odadan, bir odaya.
    Tahliller ve neticeler alındı
    Olmuyanı yaratarak parasızlık içinde.
    Doktor amcanın yanına gittiler yeniden,
    Doktor amca hadi sen dışarda bekle dedi.
    Bekledi Ayşe, bekledi Osman gülümseyerek.
    İçeride ne olduğunu bilmeden.
    İçeride bir annenin yüreğinin
    Evladı için nasıl çırpındığını bilmeyerek bekledi.
    Doktor lösemi dediğinde tane tane göz yaşlarının düştüğünü
    Görmüyerek bekledi çocuk yüreği.
    Dağ gibi olan anne yüreğinin yıkıldığını bilmiyerek bekledi.
    Annesi çıktığında içeriden buruk bir gülümsemeyle,
    Hadi dedi gidelim sana en sevdiğin çikolatayı alayım.
    Geçecekmiş her şey korkma.
    İyi olacağını söyledi doktor amcan.
    Birazcık bakıma ihtiyacın varmış,
    Hem senin gibi bir sürü arkadaşın daha olacakmış yanında,
    Abilerin ablaların olacakmış sen korkma emi.
    O gün en sevdiği çikolatayı aldı annesi,
    En sevdiği yemeği yaptı evladına
    İçine gözyaşlarını katık ederek.
    Anne yüreğidir yufkadır da
    Ya baba yüreği.
    Yorgun argın eve geldiğinde
    Bir şeyleri sezdi annenin yaşlarını gizlediği gözlerinde.
    Hanım dedi söyle.
    Ne oldu?
    Bir şey var sende bu gün.
    Sustu bütün kainat sanki,
    Sustu her şey, yere damlayan gözyaşlarının sesi
    Bozdu sanki her şeyi.
    Lösemi dedi titriyerek sesi.
    Evladımız, canımız, biriciğimiz
    Lösemi.
    Sonrası o oda sessiz gözyaşlarına boğuldu.
    Ayşe yada Osman yan odada oynarken
    Gözyaşlarının sel olduğunu görmedi,
    Sessiz çığlıkları duymadı.
    Görmemeliydi, Duymamalıydı da.
    Her şeyin güzeli evlat için olmalıydı.
    Candan can vermek anne baba için.
    Tedavisi dedi baba,
    Bir umut, bir çare yokmu?
    Sabır, zaman kuvvet ve para dedi Anne.
    Öyle dedi doktor.
    İlik nakli dedi.
    Şunu dedi,
    Bunu dedi.
    Dedi de dedi.
    Hastahanede yatacak dedi.
    Okula gidemiyecek.
    Ve bir sürü şey daha dedi,
    Anlamadım ki bey, ağlıyordum.
    Ben bey o anda içimde yanıyordum.
    Bir hastahane odasında bir fidandı,
    Adı ne farkeder belki Ayşe
    Belki de Osmandı.
    İçimizde olan ve yaşayandı.
    Sadece baktığımız bazen
    Göremediğimiz olandı.
    Ölmesin Ayşe ve Osmanlar,
    Yetişsin gelecek nesile bu genç çınarlar.
    Bir ışıkta siz olun,
    Bu derde bir merhem,
    Bir ilaç bulun.
    Düşmeyen bilmez dert yakar insanı,
    Elimizden geleni yapalım ki,
    Biz bizde bulalım huzur yanımızı.
    Gencecik bir fidandı,
    Sizin sayenizde belki de
    Bir öğretmen yada doktor olacak olandı.

    TEBRİKLER DOST,,GÜNCEL BİR KONU,,ALLAH ACİL ŞİFALAR VERSİN LÖSEMİLİ HASTALARA,,

    Cevap Yaz
  • Ölüler Konuşmaz
    Ölüler Konuşmaz 23.01.2008 - 17:28

    tebrikler ALLAH kimseyi hastaneye düşürmesin yüregine saglık saygıalrımla yıldırım şimşek

    Cevap Yaz

Bu şiir ile ilgili 18 tane yorum bulunmakta