Bir Hanımefendi Hikâyesi

Elimde bir kalem, yazıyorum;
Tutturdum! Evet bu bir revâ kâfiyesi.
Aklımda kalan yalnız sen;
Yazıyorum! Bir hanımefendi hikâyesi.

Keşke'ler var birde, ahlıyorum;
Zirâ, her keşke bir hıçkırık mesafesi.
Bakıyorum, bir hiçlik, senden;
Ben bitâp, ben yorgun, ben kesilmeli nefesi.

Gurebâyım, yokum, paralıyorum;
Her yer sessiz, zaman sensizlik nâfilesi.
Karalıyorum, kendimi benden;
Kalbim zansız bir köşe: Bir umut kâfilesi.

Vedâ geldi, artık bitiyorum;
Gözlerim yine revân, duymakta sonlu sesi.
Ahdim var, umutlu bir köşeden;
Susuyorum, ağlıyorum, ben bir revâ divânesi...

Bir Revâ Şâiri