Bir Hâli Şiiri - Urungu Şad

İlhâm gelmez oldu da
Kalem konuşmaz…
Bir sustu,
Pîr sustu.
Güneş sussa karanlık,
gece sussa aydınlık olur.
Ben susunca ne olur?
Kıyamet…
Yok yok o kadar değil!
Dediğime bakma,
bende ki merhamet, yalandan…
Tanrı’m;
Sen, affet kâinat’ı;
Suç bende, gözlerim de
hislerim de, ben de onu;
Çöken dünyanın kalmayan enkazı’nda,
tüm ruhların huzuru’nda;
O yakıcı gün, ateşten dudaklarından
öperim…
Serinlemek olabildiğince,
buğranımı alacak bir damla su,
o ân oradan kurtulmak dahi istemem;
Çünkü beni öpen sen tek dileğim…
Ondan sonra ipten de geçerim,
belki de Cehennem'e düşerim...
Dudaklarımda sen varken
ben yok olsam ne olur?

17.10
15.06.2006

Orçun~