Bir Güzel Çocuk Vardı Şiiri - İbrahim Dü ...

düşleri kendine saklı
bir güzel çocuk vardı
karşı duvar önünde
sessiz sessiz ağlardı
gemi olurdu denizlere
sonsuz sulara dalardı gözleri
kuşlarla kanatlanır
uzak diyarlara uçardı
gel bizimle kal diye el sallayan göklere
umutları olurdu yıldızlanan

düşleri kendine saklı
bir güzel çocuk vardı
karşı duvar önünde
sessiz sessiz ağlardı
anne miydi hasreti baba mı
dalardı uzaklara gözleri
göklere sığınırdı düşleri
yıldızlar okşarken saçlarını
kapanırdı göz kapakları usul usul
uyurdu tasasız anne kucağında gibi

düşleri kendine saklı
bir güzel çocuk vardı
karşı duvar önünde
sessiz sessiz ağlardı
belki çocuk büyüdü
belki bu kent büyüdü
uyandım baktım pencereden
ne çocuk ne düş ne duvar
bitti gitti uzaklar
buralara gelmedi bir daha
ne çocuk ne düş ne duvar
ne de o güzelim çocuklu bahar