Bir Güzel Şiiri - Muhammed Şehid Kiraz

Ayak basılmamış kar taneleri kadar beyaz teni
Vadideki kardan adam kadar da yalnız
Ve çaresiz güneşe karşı zeytin gözleri
Tutulası elleri naif bir temas bekler gibi
Yolunu kaybeden bir seyyah tarafından..

Bir güzel ki temaşa ettiğim
Kalbinden bahar filizlenir kış aylarında
Tüm çiçekler onun için süslenir
Cemre yekten gamzesine düşer semadan
Yanaklarında yeşerir doğanın gülümseyen yüzü
Ve gam keder kaybolur dudaklarında
Tek bir sözü silip süpürür kasveti serzeminden

Bir güzel sevmişim ki
Gülümsemesi aydınlatır geceyi
Ayrılığında ise karanlığa boğulur Güneş
Gökyüzü esefle sancır buğulanınca gözleri
Ve kederi ay yüzünden silmek için yağar yağmur
Ona gölge olabilmek için rüzgârla savrulur bulutlar
Ona yakın olabilmek için..

Bir güzel ki hasretini çektiğim
Gaybeti ürpertir nazenin yürekleri
Sonbahar gelir öğlen üstü bir vakitte
Bahçıvanına küser tüm çiçekler
Ve hiddetle yağar sağanak sılayı dövercesine
Buram buram hasret kokarken topraktan
Ben mevsim boyu Onu düşlerim

Öylesine tasvirsiz bir güzel ki gördüğüm
Boğazımda düğümlenir efsunlu aşk nameleri
Gözlerimiz temas edince azametiyle ürperir göz kapaklarım
Göğe çevrilir kölesinin sahibinden ürken bakışları
Ve narin bir güvercinin kanadı kırılır bu yükün ağırlığıyla
Herkes gözlerimi kaçırdığımı sanar
Aslında ben Dolunayda Onu seyrederim..

Bir güzele gönül vermiş cüzzamlıyım
Bulaşıcı hastalar yurduna sürgün edilmişim
Ne Ondan gelmesini isteyebilirim
Ne de Ona doğru gidebilirim..
Bir gülün hayaliyle yaşarım bataklığımda
Ve sürekli yere saplanırım çaresizlik içinde
Ölümüm yaklaşırken her geçen vakit
Bir İsa nefeslinin gelişini beklerim..