Bir Güvercin Uçtu, Uçmağa Vardı Göğe

Bir güvercin uçtu,uçmağa vardı göğe,
Gökkubbe yastaydı sessizce...
Bir ana ağlıyordu, sessiz ve içlice...
Bir ninni dökülüyordu dudaklardan,
Gök ağlıyordu belirsizce.
Derken dualara yönelirken gönüller,
Eller açılıyordu semaya,
Yaradana sığınıp,sessizce.
Gök ağlıyordu derinden belirsizce.
Adı neydi,önemli midi yitip giden canların,
Ne ilk olacaktı ne sondu bunların,
Sabır duaları dillerde kelam,
Her müslümana nasip ise iman.
Bir kırlangıç kanat çırptı narince,
Beli ki yolcuydu bu alemden sessizce,
Güneş kapandı, arından yüzü yerde,
Gökyüzü ağlıyordu yine sessizce.
Hak emri ise gelsin başım üstüne,
Haktan değil se bu kin ve nefret niye,
Yanan yüreklere rabbim versin rahmeti,
Son bulsun bu kan, bitirsin bu nefreti...