Bir Gurup Vaktinde Şiiri - Mehmet Bulut

Bir gurup vaktinde
lütfedip açsaydın göğümü,
nemli gözlerimi çorak topraklara çevirseydin...
Penceremde asılı tebessümünü alsaydın nur yüzüne.
Gelebilseydin Dicle ile Fırat'ın buluştuğu yerde...
Yağabilseydin iklimlerime güneş güneş...
En doğalıyla mukaddes lütufumsun,
yaşanan her mahşerde
kurtaran azaptan beni...
Yine de bıçak sırtında bir ömür yaşıyorum,
bakışların sırat olur bana...
Bin ömrü aştı dahasıyla bu serenat,
kulağımda hala çok taze ezgisi sesinin...
Bekliyorum;
kuşandım soylu
ama sıfatsız kemendimle seni...