Bir yandan sesim kalın nasıl bağırıyorum,
Üç beş kadın yürüyor çünkü tanınıyorum…
Bunlar ki mahalleden, yanlarında çocuklar,
Biri bir yanda ağlar, diğerleri de koşar…
Bize sual sorulur, aman nasıl gürültü,
Şahsım bunda sorumlu konuşurken ürküntü…
Neyse ki eve geldim bağıran başka çocuk,
Üst katta otururlar, nedir bu çoluk çocuk…
Açtım kapıyı girdim şükür Rab’bime dedim,
Ev ki tamamen sessiz sadece kedilerim…
Ne kadar sakin şeyler etrafıma geldiler,
Mama ve suları var bizimle birlikteler…
Şükür Rab’bime, dedim az dinleneceğim,
Yalnızlığın kârıdır, farkını bileceğim…
(2011)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 27.10.2014 00:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tevfik Temiztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/10/27/bir-gurultu-bir-gurultu-ki-aman-hic-sorma.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!