Bir Gürgen Ağacıyım Yol Kenerında

Ben yaşlı bir gürgen ağacıyım yol kenarında.
İnsanlar serinlenir dallarımın altında.
Bazen bir damla suyum,soğuk pınarlarında.
Bazen bir sevdayım,
Alev alev yanan aşıkların bağrında.
Bazen bir şiirim,
Aşıklar söyler beni yıldızların altında.
Bazen doğan bir güneş,
Son veririm gecenin karanlığına.
Bazen güzel bir duygu,umut veririm insana.
Bazen sulu bir yağmur,
Bereket yağarım ekin tarlalarına.
Bir dalgayım fırtınalarla boğuşan.
Karadeniz’in mavi sularında.
İlahi bir kanundur,göç etmek var dünyadan.
Kemiklerim sızlasa yağmur damlalarından,
Ölsem de ne fark eder,göç etsem de dünyadan.
Bir güneş gibi doğarım,çöken karanlıklardan.

AdemKaragöz
27/11/1994