Ruhumu hangi mi´mâr yontu zamân taşında.
Yüreğimi mermerden bir sevdaya işledi.
Tutuşturdu rengini sancısız her bakışta,
Dokundum gül yarama, meğer benim değildi.
Hangi eller kopardı, aldı çoşkularımı?
Hangi örste dövdürdü masum korkularımı?
İçimde son dehlize düşen duygularımı,
Bulur diye bekledim, tunçtan elini verdi.
Bir gurbet yüreğimde, uçurumu gönlümün,
Bin hasret var, her biri ucunda bir süngünün.
Acılarım el oldu, diyarımdan sürgünüm.
Sevdaya bir yol sordum, dağdan belini verdi.
Huzurumu aldılar, sevgim bana yetmiyor,
Nağme taş, söz ihtiras sazımı söyletmiyor.
El oldu beklediğim, vüslatımı çekmiyor.
Canan bildim söyledim, sırrımı ele verdi.
Kayıt Tarihi : 24.6.2009 08:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
vefakar cefakar gonülün son isteği şiir anlatımı akışı birbirini okadar düzgün ifadelerle takip etmişki
mükemmel kutlarım ırmak olup çaglasın yüreğin
Yoldaş, arkadaş, sırdaş olmalı dostu için
Anlamalı dostunun ne söyleyeceğini konuşadan
Dost dost olmalı ki sırtını dayasın korkmadan.
TÜM YORUMLAR (2)