Bir Gurbet Kıskacı (Yâ Habîbi)

Bir gurbet kıskacında tutsak kalan yüreğim
Çırpınır özleminle kafesteki kuş gibi
İklimine hasretim, susamışım sevgine
Sensiz her şey bir garip, her şey amansız bir dert
Dâr’a düştüm nefsimle, bî şifayım habibi.
Gözyaşım kanat, kanat yakarırım Rabbime
Muhabbet-i pâk-ini nakşeylesin kalbime

Sen ki tüm insanlığa ilahi hediyesin
Dertlerin tek ilacı muhabbetin bilirim
Neden buz kesmiş kalbim, heyecanım nerede
Ruhumdaki heyelan nerelerden beslenir
Sorumun cevabını bulmaktan irkilirim.
Üşüyen şu yüreğim ulvi bir cemre ister
Ya habibi yitiğim bana yönünü göster

Taşlaşmış yüreklerden pınarlar fışkırttın da
Taş gibi yüreklere hamal oldu ümmetin,
Bir derbeder yolcuyuz ebed güzergâhında
Mirasını unuttuk, yitirdik pusulanı
Sonu ebedi hüsran böylesi bir fetret’in.
Nefsin bataklarında ziyan olmuş bir suyuz
Gaflet beşiklerinde bitimsiz bir uykuyuz

Kara düşüncelerden çektiğin sancıları
Tutkularla savrulan kalbimden çekiyorum
Sevgi ve adanmayla ördüğün bir hayata
Kendimi uyutarak terk edipte kaçtığım
Tatmin salıncağının içinden bakıyorum
Dünya cilveli oynaş düşürür tuzağına
Savurur insanlığı Mevla’nın uzağına

Vahyin kanatlarına bindirdin de sen bizi
Cehalet çöllerinde bıraktık izimizi
Hüsn-i ahlakın ile tezyin olsa insanlık
Fakirlik zillet olmazı, zulüm ise sultanlık
Kaybetmezdik imandan doğan izzetimizi
Bak; özlüyor yetimler okşayan ellerini
Yoksullar ve mazlumlar yâd ediyorlar seni

Görsem müşrik gözlerde örümceğin ağını
Sen’le düşsem çöllerin gizemli kucağına
Çöllerin pençesinde seyredip süraka’yı
Nefsin kuşatmasını yarıp kendi özümde
Tatsam Medine ufkunda sevgi sağnağı’nı
Hayat iman ve cihad, hayat bir kutlu sefer
Ya habibi hayatın bunu bize nakşeder

Firakın badesini yudumlarken Kâbe’de
İçsem bütün çağlara muştu olan sesini
Hissetsem ve erisem için için yanarak
İnsanlığın ufkuna kutlu bir sayha olup
Dalga dalga yayılan ayrılık hutbesini
Sevginin anlamını seni yaşamak bilsem
Sen’le gelen sayha’ya tutunarak dirilsem.