Bir Günün Hikayesi "Zil Sesi"

Sabahleyin altı kırkbeş,
Zilin sesiyle başlıyor bir telaş.
Pantolon, gömlek, çoraplarım, kıravatım.
Hepsini acele acele giy,
Çocukları uyandırma sakın...
Bu telaşla kahvaltı yapmak çok zor.
Kahvehanenin bir köşesinde,
Biraz börek, bir bardak çay,
Yetiyor öğleye kadar...
Sonra; koş bakalım otobüse,
Alaşehir otobüsüne.
Arkadaşlar bekliyor yolda
Bir gurup:
-Günaydın, iyi günler
Selamlaşma...
Bazı gün kaçıyor otobüs,
Eğer kaçmadıysa görünüyor karşıdan.
Saat yedi otuz...
Arkadaşlar da olmasa,
Çekilmez bu yolculuk
Bu kahır...
Dalıyoruz muhabbete,
Soruluyor hal hatır.
Amaç bir, gönül bir, yol bir...
Otobüs ilerliyor,
Geçiliyor köyler bir bir...
Yeşilova, Torunlu, Kemaliye, Baklacı...
Baklacı bizim durak.
-Okulda inecek var kaptan...
Okulun önünde duruyor otobüs.
Arkadaşlar yola devam...
-İyi dersler, hoşca kal’lar...
Vedalaşma:
Çocuklar görüyorlar karşıdan öğretmenlerini.
Sevinçle, sevgiyle bağırıyorlar:
-Geliyorlar, öğretmenlerimiz geliyorlar...
Zil çalıyor, toplanıyor çocuklar.
Andımızı söylüyoruz hep beraber.
Derse gir, teneffüse çık, hep zil sesiyle...
Zil sesiyle geçiyor bizim ömür işte böyle...