Bir Günün Ardından Şiiri - Nergiz Garibli

İstanbul’da bir güneşli gün
Hele bir de Üsküdar olunca
Hele bir de ‘’simitçi Ahmet amca’’ olunca
Daha bir güzeldir deniz…
Bakakalırsın özgürlükleriyle nispet yapan
Martıların ardından…
Yılların sinirini içinden atıyormuş gibi
Homurdanan gemiler...
Hani yürürüm, bazen de otururum
Deniz kenarında
Hani insan yalnız kalınca içi bir hüzünlenir ya
İşte içim öyle olur…
Günün ortası, saat 15.48’i vuruyor
Güneş yağıyor göklerden
Anlamsız bir heyecan, bir korku var içimde
Şüpheleniyorum içimdeki korkudan…
Artık eskisi gibi ilham gelmiyor
Bazen onu çok özlüyorum
Çok…
Belki de seni unuttuğumdandır,
Belki de sıkıntılardan, belki de yalnızlıktan…
Belki de Aralık’ta
Halen yüzüme acırcasına gülen
Arsız güneşten!