Bir Günün Anısı Şiiri - Abdullah Güven

Sabah vakti güneşin kızıllığında
Çise düşmüş otlarda yürürken bedenim
Çiçekler, papatyalar açarken gün ışığında
Geceden kalan kederim, hislerim çözünür.

Saat on olsa, ağaç kovuğunda otursam
Derin nefes alsam çam gölgelerinde
Hayal kursam, çocukluğumu anımsasam
Ruhum saflığa bürünür.

Sarı çiçekli çayır kenarında çay demlesem
Kurumuş çalı ateşinde, isli demlikle
Gülümserken üç beş arkadaşla
Vesvese veren şeytan örtüye dürülür.

Çayları yudumlarken göl kenarında biz
Karşılıklı ötüşen çayır kurbağalarını dinleriz
Ötüşleri müzik yapar doğa makamında
Gönlüm kurbağalara, böceklere yerinir.

Motor sesi yok burada trafikten uzak
Tuzak insana gürültücü şehir ve cazibesi
İkindi gölgesinde başkadır kuşların sesi
Konuşmamız biterken akşam kavuşur.

Papatyalar kapanır kendi alemine dalar
Sert akşamın kızıllığına soğuk düşer.
Döner yuvalarına yorgun kuşlar üçer beşer
Doğu yamaçlarında kızıl gün söyünür.

Vakit akşam, yol ırak vedalaşma zamanı
Son bulur çayırlar parkında muhabbetimiz.
Hatıralı akşamda, dönen dünya çarkında
kalbimde sayfa kapanır, bir defter dürülür.