Bir günlük bir "bahar" Şiiri - Suphi Sekü

BİR GÜNLÜK BİR "BAHAR"

Bir günlüğüne bir bahar oğradı
kurak dünyama
Bir şiirle, bir şiir gibi, bir şiirin tam ortasında
Esmer bir bulut doldurdu afakımı
Yağdı üstüme, en iri damlalarla
Nimetti, rahmetti, bereketti

Küçük bahçemdeki tek ağaç
Kurumuş, devrilmişti
Yeterince ıslanmak için oturdum kütüğüne
Islandım, ıslandım, ıslandım
Sirayet etti her yerime; taa, yüreğime kadar

Belki yeniden filizlenirdi, kökü kurumuş ağacımın
Taktirde varsa
Belki biraz su yürürdü kılcal damarlarına
Evet, mümkündü
Ve bu eşyanın tabiatına aykırı düşmezdi
Benimki si
Pembe bir hayal, yeşil bir umuttu işte
Bu da suç değil ya
Öylesine mutluydum, hayalle, hakikat arasında

Sadece bir bulutmuş; hüzün yüklü
Geçip gitti
Şimşek hızı koşarak; yoksa, kaçarak mı demeliyim
Bilemiyorum ki
Nasıl bir fark var, koşmakla kaçmak arasında
İşte öyle gitti
Ardında kuru bir çöl bırakarak
Ben; oturduğum kütükte hâlsiz, mecalsiz
Islak, uyuşmuş bedenimle kalakaldım
kendi kurak dünyamda
Özlenmezmi? Elbette özlüyorum
Ama bir daha gelmeyecek; biliyorum