Bir Günlük Aşk Şiiri - Metin Yurtsever

Sahildeki kahvehanedeyim yine,
Rüzgarın nefesi ve yakamozlar görüntüsü
Karşılıyor beni.
Oturup bakıyorum etrafıma
Karşı masada üç beş kişi,
Oturmuş konuşuyorlar kendilerini,
Takılıyor gözlerim onlara bakarken
Yosun tutmuş taşlara
Birden bir tokat gibi patlıyor dalgaların sesi yüzümde,
Çeviriyor beni onlardan yöne.
Yakamozlar gitgide uzaklaşırken
Kahvehanenin tahta sundurmasından
Damla damla tükenen zaman
Ve gitgide saçımda artan beyazlıklar
Sensiz boş kalan sevgimin
Yıllanmış aşkımın ifadesi gibi,
Bana gösteriyor sensiz geçen günleri.
İlk ve sonkez buluşmuştuk seninle
Bizim Osman ağanın kahvehanesinde
Senin elinde o gün deri çantan
Benim elimde kırmızı ve beyaz,
Karanfillerden bir demet buket.
O gün konuşmuştuk ordan burdan
Gelecekten geçmişimizden,
Ne zaman ben desem sen biz diyordun.
O gün birlikte seyrettik
Güneşin denizin içinde gömülüşünü,
O akşam üzeri sözleştik
Osman ağanın kahvehanesinde buluşmayı
Yarın geldiğinde ben oradaydım
Bekledim her ana geleceksin diye.
Seyrettim denizin güneşi yutuşunu
Seyrettim yakamozları
Ve hissettim içimi ürperten
Rüzgarın acılı anlamsız sesini.
Anlamıştım ki bu bir günlük aşktı.
Sonra öğrendim ki,
Ogece..
Kopup gitmiştin bu dünyadan
Arkanda beni tek başıma bırakarak.....