Bir Güneşli Sokak Şiiri (Dostlara..)

Yüzümüzün güneşe dönük olduğu yıllar,
Kederler bizim için ne çok uzaktaydılar
Hiç bitmez sandığımız o neşeli şarkılar,
Meğer dillerimizde, emanet notaydılar

Sonbaharlarda bile bütün renkler yeşildi,
Hüzün bizim sokağa henüz taşınmamıştı
Her günümüz bir masal, hepimiz kahramandı,
Varılmayan yerlerde şatolarımız vardı

Gün geldi ve yaşamla karşılaştık bilmeden
Zorunluymuş, kanunmuş büyüdük istemeden
Ama büyümek demek, kopmakmış köklerinden,
Terk etmek şatoları, dönmekmiş hayallerden

Biz Güneşli Sokağın günebakanlarıydık,
Hasat mevsimi geldi, gerçeklerle tanıştık
Masallar hep bitermiş, ağlayarak anladık,
Bu karanlık kentlere, istemeden alıştık.

Attila Şanbay