Bir Günahın Gamzesi III Şiiri - İsmail U ...

-1-
Kuraklıktan çatlayan toprağa maraz düştü
Rahmete küfredenler çaldı bereketini
Kim ödeyecek onca yetimin diyetini
Gene güçsüze dua, güce imtiyaz düştü.

Bilmezler ki seccade imtiyazı en bol yer
Bilseydi olur muydu insanın adı beşer

Hakime haksız hüküm, cellata infaz düştü.
Bir kere adaletin şaşınca terazisi
Aylarca kılıfını hazırladı terzisi
Minareyi çalanın keyfine cevaz düştü

Teri kurumamışken işçinin hakkını ver!
Kurudu emekçinin alnına biriken ter.

Hakka ayna tutanın aksine mecaz düştü
Üstelik, dört duvarın dördü de aynasızdı
Zulmetin gölgesinden hücreye ayna sızdı
Kalplere, gölgelerin aksinden enkaz düştü.

Kim bilir hangi hayrın, anahtarı hangi şer?
Düşüncedeki kurttur, beynimizdeki mahşer

Dağların sükutundan, geceye avaz düştü
Köpekle iş tutanlar kurdu kurda kırdırdı
Vicdanı kör olanın duyuları sağırdı
Sokakta yaşayanın payına ayaz düştü.

Kimsesiz çocukların, kabusudur geceler
Sis ardına gizlenmiş bir pusudur geceler.

-2-
Köpekleşen her nefsin ardına vicdan düştü
Sorumsuzca aldığı nefesi dar eyledi.
Ne zaman vücut aklı kalbe muhtar eyledi;
Kılıç çürüdü kında, at öldü, meydan düştü.

Son akıncı beyinin kanı kaldı miğferde
Bir tek türküsü kaldı gidenlerin ezberde.

Ateşin cevherinden bir kalbe duhan düştü
Narını, gövdesinde taşıdı Ebu Cehil!
Celalini bir kalbin yok etti kurani dil;
Ömer ibn-ul Hattab'ın göğsüne iman düştü

Kimi, cehennemini yaşıyorken makberde
Kiminin adaleti yükselir perde perde

Hayıflanıyordum ki yadıma Kuran düştü
Dilimde künfeyekün, avucumda inşirah
İlk adımda bismillah, son adımda inşallah
Öğütlerle aklıma Resul-i Zişan düştü.

Ne doğduğun ocakta, ne gömüldüğün yerde
Göğe bak diyor şair, tek kurtuluş göklerde!

Yarıldı gök, esrarı toprağa nihan düştü
Bir afet bir tufandı sandık ki cihan düştü
Kalbine teslim oldu aklı olanın serde
Yarıldı gök, duanın ecrine derman düştü

Bir zamana düştüm ki kalbi olan aç derde
Bir derde düşmüşüm ki dermanı muhtaç derde.