Bir gün yollarımız kesişirse...

Bir gün yollarımız kesişirse
gözlerimizden tanırız birbirimizi.
Unutmadım, maviydi gözlerin
denizler barınırdı içinde
dalgalar şımarır,
yakamozlar coşardı.
Huzur bulurdum gözlerinin içinde
yaşadıklarımızın aksine.
Her kovalamacanın ardından
kapına geldiğimde
gizlenirdim maviliklerine...
Tutsaklığım,
demir parmaklıklara değil sanaydı
Ürkmezdim siren seslerinden
gözlerinin içindeyken.
Ellerinden tuttuğumda
vücuduma verilmiş elektriklerin zıttına
daha farklıydı sıcaklığın...

Ayrıldığımız o gün
hem hüzün, hem de sevinç vardı bende.
Senden kopmanın acısını
benim çekeceklerimi görmemenin
sevinciyle bastırdım.
Sanki, göğsümden kurşunu
bıçakla çıkarır gibi
koparttım seni içimden...

Bir gün yollarımız kesişirse
gözlerimizden tanırız birbirimizi.
Bana baktığında kısardın gözlerini
sanki mavilikleri kıskanırcasına.
Derinliklerine çağırırdın beni
kumsallardan süzülüp de sana karışırcasına.
Tenine girerdim,
ter olup göğsünden akarcasına...

Yıllar geçti aradan,
yeşil parkam yok artık.
Bıyıklarım kesik, saçlarımda aklık.
O senin tanıdığın delikanlının zıttına
sanki boyum da kısalmış
inan, o eski sevgilin kalmamış.

Sen de değişmişsindir mutlaka.
Saçların, boyun, kilon
yıllara ezilmiştir, geçtiğin yollara...
Ama;
Bir gün yollarımız kesişirse
gözlerimizden tanırız birbirimizi.
Belki yine buluşuruz o mavi denizde...