Bir Gün Uyansam Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bir gün uyansam
Karabasanlarla dolu düşlerden,
Ki; karşımdasın.
Öylece gülümseyip duruyorsun sırtın duvara dayalı,
Ayaktasın.
Andolsun ki; inanamam,
Öylesine beni sarıp sarmalamış ki; sensizlik.
Öylesine kırılmış ki; kolum-kanadım,
Öylesine bağlamışım ki; hayale umutlarımı
Ben benim üstüme yedi kere kilitleyerek
Kapımı.

Eline değip dokunsam; düş sanırım,
İnanmam, uyanırım,
Düş sanırım saçının tek bir teline dokunsam,
Zira; düş kadar yakınsın
Ve düş kadar uzaksın bana,
Senin kadar bitip tükenmeyen düşüm olmadı;
Sığamadın
Yaşantıma.

Her gece yatıyorum sağıma,
Dönüyorum soluma
Ve sığınabildiğim kadar sığınıyorum Süphan ‘ıma
Bana sen dolu düşler versin diye.
Sonrası sen sağ, ben selamet,
Benim elim senin saçlarında,
Senin elin benim elimde,
Seni bulamamak nasıl bir karabasan bilemezsin,
Düşlerimde?

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 37-38/100)