-Bir gün son bulacak ıstırâbın

Yine yalnız,yine tek başınasın ey gönlüm!
Rahat ol! Kimse görmeyecek ağladığını;
Nasıl birden kapatırsa bir kapıyı ölüm
Öyle çarpacaksın nemli göz kapaklarını.
Hiç korkma sakın! Yavaşça dal bu son hayâle
Üzülme! İlk defâ gülecek,sevineceksin;
Uykun üstüne bir gölgeyi çok görse bile
Üşürsün diye aşkını örtecektir aksin.
Sükûna erecek o ân,endîşen ve sızın
Daha bir şâd öleceksin Yûnus’tan,Nâbî’den.
Bilmeyecek seni asrın.Sonra,ansızın
Senin de yapılacak dünyâda bir âbiden.
Sevenler az çok görecek:sükûn içindesin
Tekrar okuyacak yazdığın her mısrâı dil
Niçin sustuğunu söyleyecek içli sesin
Duydukça yanacak,yanacak,yanacak kandil.
Yalnız caddeni görmek için her köşesinden
Bir çok selâm gönderecek sana memleketin
Ağırlıyacak toprağın.Bahsederken senden
Bir ben kaldım diyecek üç düğmeli ceketin.
Güller konacak etrâfına,dizilecekler;
Gün be gün artacak belki ziyâretçilerin
Belki azalacak kabrinde açan çiçekler
Olmayacak belki de hiçbirinden haberin.
Ellerin değecek gâipten bir tül perdeye
Bakacaksın:tâ ki,son gezdiğin yere kadar
Soracaksın:benden kim kaldı yâdigâr diye
Kabrini gösterecek bıraktığın vedâlar;
En yüksek tepede,yüzün batıya çevrilmiş
Bekleyecek,bekleyecek,bekleyeceksin ki,
Sen olmak istiyorsun dünyâda ilk dirilmiş
İlk gören sen olmak istiyorsun Hakkı sanki.
Yine yalnız,yine bir başınasın ey gönlüm!
Rahat ol! Kimse duymayacak ağladığını;
Nasıl birden kapatırsa bir kapıyı ölüm
Öyle çarpacaksın nemli göz kapaklarını.

* * *