Bir Gün Sessizce Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Umut çiçeğimi yoldu mevsimler
Şikayet eyleme iklime beni
Yorgun gözlerimde soldu mevsimler
Gelemem boş yere bekleme beni

Hatmetsem yüzünü otuz tek cüzden
Ses vermez mevsimler bahar ve güzden
Ölür müyüz bilmem sebep bu yüzden
Gönül defterine ekleme beni

Boş heves diyorlar çaresi varda
Mutluluk ararken yanan bir korda
Bu son şiirimdir kalsın duvarda
Bom boş bir satıra yükleme beni

Rüzgarım hırçındır deli eserim
Olur olmaz yerde ahkam keserim
Baldıran otuyum zehir kusarım
Artık daha fazla koklama beni

Bilmeden üzdüm ben bilmeden kırdım
Düşerken sendeki bana sarıldım
Bulamazsın beni ordan ayrıldım
Artık yüreğinde yoklama beni

Şu fani dünyadan kırgın sessizce
Kimseyi görmeden yorgun sessizce
Her gün kimsesizce bir gün sessizce
Giderken kalbinde saklama beni