Bir gün sen de... Şiiri - Arif Arslan

Kapanır senin de bir gün
Bütün maceralara kapıların,
Esmez olur artık deli dolu esen
Fırtınaların, gönül rüzgârların...
Yorulursun yokuşlarda da
Tıkanır kalırsın nefes nefese…
Ve üzülürsün bunca zaman
Ömrünü harcadığın için
Boş yere, boş bir hevese...

Bıkar elin, ayağın,
Tutmaktan, yürümekten.
Kalem bile durmaz olur
Parmaklarının arasında.
Kulakların almaz,
Gözlerin seçmez olur renkleri.
Hafızanda kalmaz hiçbir adres
Karıştırmaya başlarsın en iyi bildiğin şeyleri
Ne varsa eski, yeni...
Unutursun birer birer gittiğin yerleri.
Yüreğin aç, beyninde ok,
Yorgun başın düşer omuzlarına da
Boş bir sine arar durur dayanacak
Ama nerde bulacak eskisi gibi.
Yalpalamaya başlarsın sağa sola,
Sığınmaya bir yer ararsın eski limanlarda,
Fırtınaya tutulmuş gemiler gibi mecalsiz;
Ve perişan bir bekleyiş,
Gelen vurur, giden vurur...

Kamburun çıkar, belin bükülür,
Saçların dökülür tel tel,
Elbiselerin eskir, eteklerin erir lime lime...
Eski yatak, eski yorgan, terliklerin delik deşik;
Ya çağırırsın gelmezler,
Ya da giderler senden bir adım önden...
Konuşmaya bile üşenirsin,
Kelimeler kaçışır dudaklarından;
Yabancılaşır bütün âlem ve insanlar;
Yer değişik, gök değişik...