Bir Gün Sen Bana Anlatırsın

Yalnızlığı sürünce gece
Tohumlanır rüyalar
Aklın karanlık dehlizlerinde
Sözler burulur
Gözler kararır
Dizler çöker

Hüzün içten içten yakar
Tebessüm suratına her yapıştığında
Konuşmaz kuşlar
Ağaçlar…
Seninle bir zamanlar dostluğa ram olanlar

Kaldırımlar uzar
Adımlar küçülür
Bir ilmektir boynuna geçen aslında
Göğüs kafesine yerleşen her soluk alışın
Yudumlarken canını aklın
Mezara koyulan güllerden biri olur ömrün
Sen bile bilemezsin

Görmediğin renklerle boyanınca
Düşlerin
Duymadığın seslerle
Coşar yüreğin
Elin uzanır boşluğa
Boşluk coşar senin karanlığınla

Ve vakit gelmiştir
Bir ip bulursun gece vakti
Yada keskin bir bıçak
Beklide hiçbiri sadece
Azrail’ i cezbedecek bir dua
Bedeninin karışmasını seyredersin
Toprağa…

Sonrası mı? …
Bir gün onu da
Anlatırsın sen bana.

Tamaça URUNGU
2001