Bir Gün Rakı Masasında Oturuyorum

skiden sevmezdim yalnız kalmayı,
Şimdi loş bir ışık bir iki duble rakı ve bir dolu yalnızlık en sevdiğim hobim,
Ha bir de kafa yormayan inceden bir müzik,
Derken kapı açılır ve masaya oturur en çok unutmaya çalıştıklarım,
Konuşmaya başlarlar ben dinlerim, özlemişim çok,
Onlar konuşunca müziğin sesi açılır hemen, beni anlatılan hikayeye götürmek için gelmiş,
Bir salıncaktayım şimdi Zeki Müren sallıyor arkamdan,rakım nerde diye düşünüyorum,
Masaya baktığımda farkediyorum ki aynı buzu koymamama rağmen,
Rakı bitince her seferinde daha fazla buz kalıyor bardağımda,
Eminim artık herkesin bir anısı var, hüznü çağırmak için,
Bazıları anason kokusu kullanıyor, bazıları vaktinden geç bir karanlık
Mumun bittiğini kabullenmek kolay iş değil,
Her nota hayatımda bir yere götürüyor hiç sormadan,
Farkediyorum ki her bestekar bir hikaye anlatıyor notaları birbirine iliştirerek,
Oysa o kadar nota değişmiyor hayatımda dünden bugüne,
Ve yoksulluk geliyor önümdeki mezeyi utandırırcasına,
Kafamı çevirip küllüğe bakıyorum, ağzına kadar hüzün dolu,
Boşaltmak içimden gelmiyor,
Konuşmamak ne güzel şey konuşçak bir sürü şeyin varsa,
Sahneyi Cemal Süreya alıyor şimdi ölüm yıldönümüymüş bugün,
Nasıl güzel anlatıyor canım abim böyle dik durarak
"Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git
Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler.
Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin"