Umudun iplerini sana bağladım en başından beri.
Ayaklarıma zincir, gönlüme paslı bir hançer oldun.
Acın geçti, izi kaldı; ben hâlâ buradayım.
Konuşamıyorum, konuşmuyorum... Akmayan gözyaşları beni boğacak.
Kim canını hiçe sayar biricik aşkı uğruna?
Kim verir umarsızca tüm gülüşlerini avucuna?
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
