Bir Gün Mutlu Olmak İçin Her Üzülüyoruz

Gün geliyor, kimseye kırılmıyorsun. Çünkü, kırıldığına değmiyor, üzüldüğüne değmiyor. Alışıyorsun bütün yaşadıklarına. Ve öyle zamanlar oluyor ki, ne birini tanımak istiyorsun, ne birini sevmek istiyorsun, ne de birine daha güvenmek istiyorsun. Herkes aynı gibi geliyor ve herkes aynı kırgınlıkları avucuna bırakacak korkusu yüzünden elini, avucunu hatta yüreğini açamıyorsun, gerçekten sana iyi gelecek olan insanlara. Ve artık birini tanımak, senin için zaman kaybından başka bir şey ifade etmiyor. Birinden soğumanın cezası, bininden vazgeçmek oluyor. Sonra birileri çıkıyor, seni anlamış gibi ya da anlayacakmış gibi gelse de aslında sadece “gibi” olarak kalıyorlar. Ve sen yine düşüncelerinle kalıyorsun, öyle yorgun, öyle bitkin ve hala aynı yerde. Güzel cümlelerle teselli etmek adına, “herşey geçecek, bir gün mutlu olacaksın” diyorlar, çok kırıldığından, o günü yaşama hevesin de kalmıyor, sonra o günü beklemekten de vazgeçiyorsun. Gelecekte mutlu olma hayalinin bedelini, şimdiden kırılarak ödüyorsun. Bir gün mutlu olmak için her gün üzülüyorsun.