Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
SEVGİLİ YUKA
EMEĞİNİZE KALEMİNİZE SAĞLIK.
ÖZGÜRLÜK ŞİİRLERİ BENİ HER ZAMAN ÇOK ETKİLER.
BU DA ÖLE İDİ.....
Renk renk kelebekler uçuşur baharlarda.
Isık saçar ateşböçeği mehtapsiz gecelerde.
Şafak vakti,seherde,kızıl şafaklarda.
Bir gün mutlaka güneş doğar özgürlüklerde.
elimizdeki özgürlüğünde alınmaması dileğiyle yüreğiniz susmasın saygılar
Merhaba İbrahim bey ,çok hoş dizelerdi,beğeni ile okuduğum muhteşem bir eser,zevkle okuduğum dizelerdi... gönlüne sağlık, ilhamın bol gönlün şen olsun. Şiirin temasına katılıyorum. Duygu yüklenmiş insanca yaşamayı önemseyen yüreği ,ustaca yazılmış şiiri kutluyor ,yazn ellerin dert görmesin,harika şiirleriniz daim olsun...
Saygılarımla
Mehmet Çobanoğlu
Umut... Umarım gerçekleşir. Yüreğiniz susmasın.
Var olmak,insanca yaşamak ak günlerde.
Eşitlik,kardeşlik barış yolu hedeflerde,
Beyaz bir sayfa,tertemiz yüreklerde.
Sömürü,mezalim son bulur özgürlüklerde.
Değeri ölçülemeyen. Bedelini daima ağır olarak ödediğimiz. İşte özgürlük..
Kutluyorum güzel şiirinizi, emeğinizi.
Öyle bir sevdaki çarpar hep yüreklerde.
Bir güneş gibi doğar,zifri karanliklarda.
Hep ışık saçar,yıldız gibi semalarda.
Umut,sevgi ve barış dolu özgürlüklerde.
KALEMİNİZİ, EMEĞİNİZİ VE DUYARLI YÜREĞİNİZİ KUTLARIM......
SEVGİLER........
İNCİ GERMENLİLER
Kimden : melekee (Bayan, 57)
Kime : İbrahim Yuka Ve Bir Gün Mutlaka
Tarih : 05.03.2010 09:00 (GMT +2:00)
..sevdanız-seslenişiniz daim olsun.
içtenlikle kutlarım
Renk renk kelebekler uçuşur baharlarda.
Isık saçar ateşböçeği mehtapsiz gecelerde.
Şafak vakti,seherde,kızıl şafaklarda.
Bir gün mutlaka güneş doğar özgürlüklerde.
Güzeldi.
Özgürlük;İçtiğimiz su,aldığımız nefes kadar elzem.. Özgürlük,barış ve sevgi dolu yarınlarda buluşmak umuduyla.. Kaleminiz özgür ve daim olsun.Ant+10puan.Saygılarımla
Öyle bir sevdaki çarpar hep yüreklerde.
Bir güneş gibi doğar,zifri karanliklarda.
Hep ışık saçar,yıldız gibi semalarda.
Umut,sevgi ve barış dolu özgürlüklerde.
Resim gibi tuvallerde,siir gibi dillerde.
Lale,sümbül,mormenekşe sanki bahçelerde.
Anadolumun sere serpe yaylalarinda.
Kuş gibi süzülüsün semalarinda özgürlük.
Var olmak,insanca yaşamak ak günlerde.
Eşitlik,kardeşlik barış yolu hedeflerde,
Beyaz bir sayfa,tertemiz yüreklerde.
Sömürü,mezalim son bulur özgürlüklerde.
Renk renk kelebekler uçuşur baharlarda.
Isık saçar ateşböçeği mehtapsiz gecelerde.
Şafak vakti,seherde,kızıl şafaklarda.
Bir gün mutlaka güneş doğar özgürlüklerde.
_____________________
ne güzel bir şiir, yüreğinize sağlık, beğeniyle okudum...
tam puanımla antolojimde...
saygı ve selamlarımla...
Bu şiir ile ilgili 36 tane yorum bulunmakta