Bir gün mutlaka. Şiiri - Mehmet Tunçer

Bir gün...
Yaşanmayan bir yalandır dünde kalan.
Ya yağan yağmurda erir gider buz kalıbı misali.
Yâda toz taneciği gibi savrulur gider rüzgârda.
Hep bir adım önce’dir O gölge misali.
Erişilmez...
Oysa o vazgeçilmezidir yaşamın..
Beklenen bir sözcüktür ümitsiz aşklarda
Beklenen bir ilaçtır illet hastalıklarda….
....Ve intihara atlayan zavallının
Ben ne yaptım deyip pişmanlığıdır son anda...
Bir gün..
Yaşanmayan bir yalan olsada dünde kalan.
İstenirse yaşanabilir kendince en alasından...
Sevmezse varsın sevmesin dey ipte
Sevgi tükendi mi dünyada diyebildiğinde.
....Ve sen tıka kulaklarını söylenenlere,
Umut hiç bir zaman bitmemeli içinde.
Yaşam dediğimiz,
Bir hediye paketi dey ilki,
Allanıp pullanıp bize verilen,
Yaşam dediğin savaştır önce karbondioksit ile
Sonra, sevgisizlikle, kalleşlikle ve bilmem nelerle.
Savaşmalısın onlarla hiç ödün vermeden...
.....Ve umudun hiç tükenmemeli.
Ne demişler..
BİR GÜN MUTLAKA…