Bir Gün Lütfen Şiiri - Hüseyin Aktaş

Hücrelerim satılık teki on kuruş

Çoğu zaman dingin bir kadit beden, muhayyeldeki
Çokça öldü sevdaların iklimi
Çokça doğdu zindanların az ötesinde
Azıcık kendimi aradım ve bin kendim öldü
Ölenler benden değil, kalanlar hala ben miyim?

Bir yanımda ufacık sümüğüm, yaladım yalan yok
Bir yanıma ağır rüyalar koydum, korktum
Sonra koca bir dağın içinde buldum kuzugöbeğini
Yemek helalmiş, yedim, zehri hala içimde
Sen gibi, ben gibi, hayat gibi sevgili, hayat gibi

Bin bebek öldürmüşüm bebekken
Kimi ufacık badem olmuş, kimi bir mazı, ağaçta
Karıncalar ayaklarımda ezilmişti hani
Hepsi bebek, hepsi nefes alırdı ben gibi
Ama ben katil doğdum her hücremle
Sen gibi, hayat gibi, cani gibi…

Evet, bugün söylüyorum yarımdan fazlası ben değilim
Babamı çıkardım, anamı koydum kenara
Çevremdeki her insanı azıcık öldürdüm sahte kılıçla
Sonra öğrendiğim her kelimeye başka bir kelime buldum
Şimdi anladım ben değilim hiçbiri
Ne konuştuğum ne gördüğüm
Ne bu mavi gerçek ne de Azrail’den titreyen bedenim
Bildiğim tek şey hala ben, ben değilim.

Ve satıyorum şimdi hücrelerimi
Herkes alsın kendi yanını benden
Sadece ben kalayım ne olur sadece ben
Bir gece, sadece bir gece kendim olarak öleyim
Sonra doğarsam her hücrem sizindir

Ama bir gün “lütfen” ben gibi öleyim