Bir gün karşılaştık,
elimde aşkın şarabı,
senin saçlarında rüzgâr.
Ne dedin hatırlamıyorum ama sesin,
denizde süzülen bir martı gibiydi.
Çınarlar bize bakıyordu,
Ben o an,
dünyayı sevmeyi öğrendim.
Sonra sustuk biraz,
çünkü bazı sessizlikler,
kelimelerden daha yakın olur insana.
Sen güldün,
ben bakakaldım;
bir ömür sürdü o an,
belki üç saniye kadar.
Şimdi nerdesin bilmiyorum
ama rüzgâr esti mi,
yine sen geliyorsun aklıma.
Ve ben,
her defasında yeniden
sana rastlıyorum.
Aşk
Kayıt Tarihi : 21.10.2025 13:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!