O yüreğin tertemiz, sanki bir çocuk gibi,
Nereden bileceksin, sen acı gerçekleri.
Sen taptaze bir çiçek, bende hazan mevsimi,
Kurumuş yaprak gibi, yıllar savurdu beni.
Benden gün eksildikce, sende gençlik bitecek,
Her zaman kavak yeli, esecek sanıyorsun.
Bu gün güzel diyorsun, yarın korkunç gelecek,
Bir gün yaşlanacaksın, sen bunu bilmiyorsun.
Ölüm bize ne yakın, nede bizden çok uzak,
Hayat akan bir sudur, zaman ise bir tuzak.
Ümidini kaybetmiş, içimdeki hayaller,
Gözlerimde yaşlar var, kalbimde sonsuz keder.
Yazık olmuş boş geçen, o güzelim yıllara,
Karlar yağmış bir anda, simsiyah saçlarıma.
Yeter artık...mutluluğu, gölgeleme kaderim,
Yıllar boyu hep ağladı, gözlerime ne derim?
Sen her sabah sevgimle, kalkıp uyanacaksın,
Sana bu güç verecek, yeniden doğacaksın.
Bir bebeğin çıkarsız, masum sevgisi gibi,
Gerçekten sevdiğime...bir gün inanacaksın.
Kayıt Tarihi : 23.1.2006 22:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!