Bir gün ben de seni unutacağım, tıpkı senin unuttuğun gibi.
Sokak lambalarının solgun ışığında yürüyen yalnızlık gibi,
zamana karşı direnemeyen dokunuşlar gibi,
gözlerine sinmiş sonbahar hüznü gibi,
ve rüzgarın savurduğu eski mektuplar gibi unutacağım.
Belki bir kitap arasında sararmış bir yaprak,
belki denize karşı iç çekişler arasında silik bir isim,
belki de hiç söylenmemiş bir cümle olarak kalacaksın.
Ama unutacağım. Tıpkı senin unuttuğun gibi.
Zamanın bildiği gibi.
Sessizliğin öğrettiği gibi.
Kayıt Tarihi : 20.5.2025 14:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!