Bir Gün Gelir Şiiri - Ufuk Nazım

Bugun bende usudum
Kayaliklarin kovuklarinda
Ruzgarlara karsi usuyen
Dag cicekleri gibi...

Sonra dusundumki
Bu urpertinin tek sebebidir
Aklima dusen
Ulkemin amansiz daglari...

Halbuki uzakliklari buyurken
Gurbetin bugulu yollarinin
Gecmisin tozlu kollarinda
Akil almaz bir hizla mest olur insan...

Guzellikten otede bir yerde
Belki cennettende otede
Iyiligi yatar insanoglunun
Varolusunun kosulsuz sarti gibi...

Zamanin corakliginda
Kendine bulabilecegin tek seraptir
Kosulsuz yargisiz iyilik
Anlamsizlarin tek anlamli hareketi yani...

Aslinda usuyen kotuluklerle gecmis
Koca bir zaman ayyasligidir
Yalanlar icinde
Yarina yamanmis mutluluklarla...

Donen duran
Gene basibos bir dunya
Icinde sonsuz kalabaligin
Sahte mavi entarisiyle...

Dagilmis atom bulutlarinin
En hizlandirilmisi olmak
Seni mutlu kiliyorsa
Unutma donusun yine bu sonsuzdadir...

Hal boyleyken
Cigliklari buyur aclarin
Ve yikilir umutlar
Zenginlerin ordulariyla...

Sonra caldiklari umutlari satarlar
Televizyon ekranlarinda
Kitlelerin bilinc altinda
Imaj yuklu umut bombardimanlariyla...

Bir gun gelir
Dunyada en guzel seyin
Cicek olmak oldugunu anlar insanoglu
Ve koksalar iyilik topraginin icine...

Iste o gun
Rengarenk insanlik bahcesinde
Zamansiz savassiz
Guzel bir dunya kurulur...