Bir Gün Elbet Şiiri - Mustafa Sina Arıncı

İnsanlık kan ağlıyor, her yerde kan
Çin, Filistin, Irak ve Afganistan
Şeytan mı arıyorsun, gizli değil ki şeytan
Şeytanlar sarmış dört bir yanı çoktan.

Bitiyor insanlık kalpleri sardıkça kir
Kuyu kazmakta olmuşlar mahir
Kayboluyor namus, şeref, haysiyet
Dostluklar kaybolmuş hep kötü niyet.

Çalmak, çırpmak olmuş artık meziyet
Çağdaşlığın adı Müslüman a eziyet
Ne vicdan kalmış ne vicdan hürriyeti
Maddeyle ölçülüyor insanlığın kıymeti

Zorbalar kral olmuş insanlığın başına
Zehir katmakla meşguller insanlığın aşına
Düşünmezler tarihte ne zorbalar gelmişti
Karun misali yerin dibine girmişti.

Aynı fravun, nemrud aynı ebu cehiller
Aramızda kendini üstün sanan cahiller
Ama bir gün kırılır bu zincirler elbet
Ne zalimlik ne zulüm gitmez ki ilelebet.

Umudum var elbet bir gün açılır şafak
Doğar güneş aydınlanır diye afak
Sürmez bu karanlıklar elbet ışık doğar
Aydınlıklar bir gün bu zulmeti boğar.