Yalnızlıktan, dört duvar ve beyaz tavandan değil
Bir dehlizin içinde kapanmışlıktan da değil.
Delireceğim alıştırılmış zihinlerle beraberlikten.
Ezberlenmiş yumaklar atıldıkça beynimden
Daha çok yoruyor kurallar mesela
Delirmek zorunda hissediyorum.
Kötü rüyalar değil gördüğüm ama
Deruni bir çığlık var uzakta
Yakından vurulmuş gibi oluyorum.
Acının renkleri silikleşiyor gitgide.
Çoğunlukta haklı bir eda
Tıkanıyorum, nefesim yetmiyor anlatmaya.
Küçük bir umut olsa da gülüşler
Bu masaldan uyananlar da var.
Delirenler, sevginin gücüne inananlar.
Aralık, 2018
Kayıt Tarihi : 8.6.2020 19:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İnan Karataş](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/06/08/bir-gun-delirecegim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!