Bir gün daha geçti Şiiri - Vaner Kayaçelebi

Bir gün daha geçti.
Ne bir şey öğrendim, ne bir şey unuttum.
Zaman, yalnızca bir alışkanlık gibi akıyor üzerimden.
Bazen pencereyi açıyorum, sadece rüzgârın geçmesini izlemek için.
Birinin gelmesini beklemeden.
Hiçbir sesin kalbime çarpmadığı anlarda,
sessizliğe yemin eder gibi yaşıyorum.

Çocukluğumun geçtiği evin tavanı hâlâ rüyama giriyor.
Soba yanarken kenarlarından çıkan dumanı hatırlıyorum.
O dumanla birlikte bir şeylerin içimden çıktığını da.
Ama şimdi hiçbir şeyin çıktığını hissedemiyorum.
Her şey içimde kaldı.
Kendim bile.

Bugün yürürken sokakta
bir ağacın gölgesi yüzüme vurdu.
İnsan her gölgede biraz daha az var oluyor.
Gölge insanı küçültüyor.
Büyümek artık sadece içimde oluyor.
Kimse görmüyor.

Sevilmek istemiyorum artık.
Sadece anlaşılmak istiyorum.
Beni anlayan biri olsun.
Sustuğumda paniklemeyen.
Yazdığımda kaçmayan.

Bütün kelimelerim biraz yorgun,
ama hâlâ yürümek istiyorlar.
Ben de öyleyim.
Yorgunum ama hâlâ gitmek isteyen bir yerim var.
Adını bilmiyorum