İlk zamanlar,
Aklım bana oyun oynuyor sanırdım,
Ama gerçekmiş meğer,
Sen gerçekmişsin, gittiğin gerçekmiş…
İşte, ben de sevmiyorum gerçekleri,
Seni benden ayıran hiçbir şeyi sevmiyorum,
Gittiğin yeri de sevmiyorum artık,
Hatta aklımı da sevmiyorum,
Senin ayrılığını bana hatırlattığı için.
Sıkıldım yalnız gecelerden,
Ölüm gibi soğuk geliyor ayrılık bana,
Sensizlik içimi yakıyor,
Sevgisizlik ateşindeyim,
Sensizim,
Üşüyorum.
Öyle bir acı ki bu,
Kızgın yağa atılmış su damlası misali,
Cızırdıyor kalbim.
Hani ayrılmayız asla demiştin?
Hep sevecektin beni hani?
Benden ayrı beni nasıl sevebilirsin ki?
Özlüyorum kokunu, tenini,
Güneş gibi parlak gözlerini,
Bir çiçek kadar nârin ellerini,
Özlüyorum, her şeyini…
Gidiyorum,
Sensiz başka bir geceye,
Uzanıyorum,
Sensiz geçecek geleceğe,
Ve ağlıyorum,
Belki sana,
Belki de kendime…
Kayıt Tarihi : 20.6.2010 15:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!