Bir gün çocuk olmalı Şiiri - Yahya Garip

Bir gün çocuk olmalı insan.
Islak mendil kurumadan, barışmak için.
Güneşin batışı ile annenin seslenmesin de ki, denge için
Mutlu olmak için, bahaneleri bulmak için,
Bazen ödevi asıp, öğretmenin sözleri ile yıkılmak için.

Bir gün çocuk olmalısın.
Dizin deki kabuklu yarayı, kaşımak için.
Kanayan dize, anne şefkatinin yaklaşması için.
Parkta sıraya girmelisin!
Salıngaç taki süreyi saymak için.
Bir önceki arkadaşından daha yukarı uçup,
Buluttan bir parça pamuk almak için.

Bir gün çocuk olduğunu özlemelisin.
Kavşakta kirli bir yüzle,
Mendil satmak için.
Kaldırım kenarında, yamalı pantolonla,
Terazi başında çok kiloluları, zayıflatmak için.

Bir gün çocuk olsan ne olur?
Silah satan ile savaştıranın kardeşliğini görmek için.
Uçan kuşların umutlarını çalan uçakların,
Bombalarla, güçsüzü daha çok ezdiğini bilmen için.
Menfaati renkli bayraklarla süsleyip,
Geleceğinin yok olacağını görmen için.

Bir gün çocuk olmadık mı?
Çocukluğumuzu! O çocuklar, çalmadı mı?
Unutturup sokak oyunlarını,
Bir ekran karşısına, hapsetmediler mi?
Babamızın parası yetmeyip,
Annelerimizi de işe yollamadı mı?
Annene yi dedeyi bahçeli eski bir ev yerine...
Sahte satılmış huzurların, binasına koymadılar mı?

BİR GÜN ÇOCUK OLSAK YA.. HEP BERABER...
SİYAH ÖNLÜK BEYAZ YAKA,
ÜTÜLÜ BİR MENDİL,
YANA TARANMIŞ ISLAK SAÇLAR,
BAYRAMLARDA ELİMİZDE BAYRAKLAR,
SIRAYA GİRİP, HER SOL ADIM DA RAP RAP,
YÜRÜYÜŞLERİN GURURUNA ULAŞSAK.
EN HIRÇIN, EN AVAZ SESİMİZLE,
HER SABAH,
ANDIMIZI OKUSAK,..
MARŞIMIZIN İSTİKLALİNİ KOKLASAK...