Bir gün çağırsam Şiiri - Tanju Çubukçu

bir gün çağırsam şöyle,
bir yuvarlak masa etrafında,
toplasam bütün ömrümü...
ilk aşık olduğum sol yanıma,
sağ yanıma da son aşkım otursa....
dizi dizi dizilseler karşımda.
bir gün bir çılgınlık yapıp,
çağırsam yüzümdeki çizgileri...
bir birinden habersiz,
geliverseler bin merakla,
otursalar yan yana usulca.
bin merakla süzerek saatlerce,
ilk defa gördükleri onca yüzü...

çağırsam saçımdaki bütün akları,
aklansam içimde ölenlerden...

bir gün aşık olduğum bütün kadınları,
çağırsam son bir elveda için...
önce "hoşgeldiniz,
kırmadınız davetimi" desem
hayatla alay eder gibi hafifçe
ve yanacaksa gemiler
bugün yansın der gibi gülümseyerek,
sırayla isimlerini söyleyerek,
tanıştırsam birer birer birbirleriyle...
ve desem ki, solumdan başlayarak,
"işte ilk aşkım, bende açılan ilk yara"...
ben anlattıkça onlar utans
a,
her birinin elinde benden bir parça...

nasılsa bilmeyecek isimlerinizi,
benden başka hiç kimse...
haydi, anlatın sırayla bakalım.
nasıl öldürdünüz beni acımadan
ve her bir parçamı gömerek geçmişe,
kaç kez yazdırdınız adımı,
vicdansızca faili meçhule...

ve ben bir gün çağırsam,
içimde ölen,
aşık olduğum bütün kadınları...