bir gün, biryerde oturuyorduk.ben gidecektim; işim vardı. sen,”sen gitsen yapman gerekeni yapsan; ben de burada beklesem seni ” dedin.
içim ışıldadı–ne güzel bir olanaktı bu:–
sen,beklerken,’akıl gözü’nle benim yaptığım işi izleyecektin; ben de işimi yaparken, sürekli, senin orada bekleyişini–beklediğini–’göre’cektim.
ayrıyken,birlikte olacaktık.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta