bir gün, biryerde oturuyorduk.ben gidecektim; işim vardı. sen,”sen gitsen yapman gerekeni yapsan; ben de burada beklesem seni ” dedin.
içim ışıldadı–ne güzel bir olanaktı bu:–
sen,beklerken,’akıl gözü’nle benim yaptığım işi izleyecektin; ben de işimi yaparken, sürekli, senin orada bekleyişini–beklediğini–’göre’cektim.
ayrıyken,birlikte olacaktık.
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta