yirmi dört mart iki bin üç, İstanbul.
Bir şiir daha yalın
Sonum bir adım daha yakın
Yüzümü asın, yazdıklarımı yakın
Çok uzak bu geceye hâlâ yarın
Çünkü ölüm oldu beklenen.
Ve yalnız cenazelerde yaşar bekleyen
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.