Bir Gün Bile Şiiri - Alperen Furkan Denden

Bir şiir daha yalın
Sonum bir adım daha yakın
Yüzümü asın, yazdıklarımı yakın
Çok uzak bu geceye hâlâ yarın

Çünkü ölüm oldu beklenen.
Ve yalnız cenazelerde yaşar bekleyen
Bir asgari maaşla yaşamayı öğrenemeyen
Dünyanın her tanesine isyan eder bu beden

Ellerinden uçtu gitti bekleyen
Sor, varsa eğer, söylesin bir bilen
Bakışlar var, ruhunu bıçak gibi bileyen
Eriyorsun sefaletinde hiçbir şey bilmeden

Öğren evlat dediler bana
Alışacaksın! Boyun eğeceksin yaşama!
Yürüyeceksin durmadan gözünde yaşımla
Bir gün daha belki olur bir yaşım daha

Besle, beni besle, ruhumdan gelen sesler eşliğinde,
Bekle, beni bekle, adımlarım uçurumun eşiğinde
Yalnız ölmek isterdim bu gece
Ve dinle, sadece dinle, yaşamadık bir gün bile

Ölmek değil de yaşamamak mesela,
Mutlu olmak bir gece sesinden bir masalla...
Sigaram ve kahvem durur masamda,
Yirmilik hayatımdan hatıralarımla.

Tabi sen seversin hayatı
Sırtında ceketin ruhundan daha da pahalı
Sırıtır sana hain sırtlan gözleri kanlı
Düşün de bir bak elinde senin olan ne kaldı?

Kiraladık evleri ve düşleri
Felekten bir gece - koptu sigaramın külleri
Zenginin hayatı var fakirin bayat ekmeği, çekil geri!
S*ker hayatını bu bunalım, yeni yetme serseri!

Yeniden eskisi gibi, anlatmak seni
Basit kafiyelere saklamak niyetimi
Kopuk anlamlardan kopar, al beni
Sevmiyorum zihnimi çünkü bilmiyorum içindekini

Sevmiyorum hiç yaşamayı, öylece nedensiz
Doğru yolunu bulana dek olursun densiz
İki kere söyle andığında adımı bensiz
Belki ölürsün bu gece, kimseden habersiz

Tek kelime etmeden çalış
Patronun hayallerini çalacak buna alış!
Asgari gelirle bir senede kopar kayış...
Bul bir şişe dibine gelmeden mayış

Mayın tarlası bu memleket, satırlarla tanış
Bir anlam inşa et kendine hiç bulunmamış
Öyle temiz ol ki hiç kötülüğe bulaşmamış
Düşünürken aklım da midem kadar bulanmış

Besle, beni besle, ruhumdan gelen sesler eşliğinde,
Bekle, beni bekle, adımlarım uçurumun eşiğinde
Yalnız ölmek isterdim bu gece
Ve dinle, sadece dinle, yaşamadık bir gün bile

Ve ışıklar sönecek elinde bir fincan çayla
Ağlayacaksın kimseler duymayacak asla
Bağıracaksın sakinleşemeyeceksin hatta
Yine bahsedeceksin bizden elinde halatlarla

Veda etmek isteyeceksin şiirlere, şehirlere
Satırlar da sokaklar da bulacak seni, saklandığın yerinde
Konuşmayacaksın saatlerce, etmeden tek bir kelime
Bile bile can vereceksin hiç senin olmamış evinde

Elinde bir şişeyle söveceksin düzene
Düzen halinden memnun ya, kim sorar düzülene?
Senin derdin ne? al dinle bir ömür biçtim şiirime
Biter elbet benim gibi yeniden başlamak üzere

İçtim kanımdan bir damla şarapla
Kalmamış içimde hayata dair bir parça
Anam babam, belki vardı yanımda, belki olmaz yarınlarda
Solumda kalsın sakat sevda dokunmayın siz ona

Aynalarda kalsın suratım biraz daha
Yansıyor gözlerimden görmediğim bir dağ
Bir kere veda ettim mutluluğa- umutla- görmedim onu bir
daha...
Hatırlıyorum yalvardığımı kalman için bir dakika daha

Bir dakikaya sığar mı bir hatıra?
Bin kere söylesem adını, düşünür müydün hasmına
Dönüştüğüm günü görmedim ve tanımadım seni aklımda
Kalanlar ve gidenler, gönlüm yıkılmış, gözyaşım bile
akmamışsa

Hatırla beni, bizi ve güzel günleri
Yok elimde bir neden karaladım gülüşleri
Güneş neden yükselmedi? Henüz ölmedim
Ve bu hayatta yaşayan birini bile görmedim

Besle, beni besle, ruhumdan gelen sesler eşliğinde,
Bekle, beni bekle, adımlarım uçurumun eşiğinde
Yalnız ölmek isterdim bu gece
Ve dinle, sadece dinle, yaşamadık bir gün bile.