birgün ben ölürsem...
anlatın onu ne çok sevdiğimi
söyleyin susmayın
....bilsin onun için öldüğümü
...
........mutluluğu bulmuştum onda...
...gözlerime renk gelmş...
....rüzgarı hissetmeye başlamıştı yüzüm....
....ılık ılık esen samyeli rüzgarını....
...bir gün ben ölürsem....
...anlatın onu ne çok sevdiğimi...
...bunu herkesin bildiğini...
....ama bir onun görmezden geldiğini....
....hayal kurmayı öğrenmiştim onunla...
......çok şey istemiyordum ki....
..............ne ev ne bahçe ne araba....
........sadece onun mutluluğunu istiyordum aslında....
....bir gün ben ölürsem.....
.......anlatın onu ne çok sevdiğimi.....
......onun mutluluğuyla mutlu olduğumu....
.......acısını ondan daha fazla çekerek yaşadığımı....
......yaşamayı öğrenmiştim onunla....
...........hasretlik nedir anlamıştım..........
........umut etmiştim vuslat bulmayı....
.....ve ben onunla öğrenmiştim.....
.......ruhun bedenden uzakta sevdiğinin yanında olabileceğini...
.....sevdiğinin aldığı nefesle insanın yaşayabileceğini
.....ve bir sevda uğruna mecnun olunabileceğini....
...bir gün ben ölürsem
......söyleyin ağlamasın
.........ne kadar çok çabalasam da...
........ben varlığımda mutlu edemedim
............yokluğum üzmesin akmasın gözyaşı
.....ve umut etmesin vuslatı....
....
...bir gün ben ölürsem...
anlatın onu ne çok sevdiğimi
söyleyin susmayın
....bilsin onun için öldüğümü...
Kayıt Tarihi : 5.10.2012 08:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)