Bir gün belki bende ölmeden iyi biri olurum

En acısı da seni seviyorum dediğinin
Sevilecek biri olmadığını görmekti
O kadar yaşananlarin bir yalan olduğunu
Bilmek benim inancımı kırandi
Uğruna ölünecek olanın burnu kaf dagindaydi
Oysa ben onun burnunu sevmisligim bile vardi
Her zaman her şey istediğin gibi olmuyormuş
Gönlünde taht verdiklerin
O tahtin kalibina ya sigmiyormus
Ya da o tahttan kayip gidiyormus
Hayat dediğin bu yaşam da
Değerini bilmeyenlere yer vermek
Hayatını bayatlatiyormuş.
Şimdilerde yine çok çalışıyorum
Çok çalıştıkça çok yoruluyorum
Çok yoruldukça unutuyorum
Unuttukça da daha mutlu oluyorum
Şimdilerde böyleyim
Yaşamak hevesin de mutlu olma çabasında
Kimi zaman sarı bir gül koklayarak
Kimi zaman kizil dud toplayarak
Dedim ya artık böyleyim
Hem belki bir gün ben de
hem aşık hem mutlu olurum.
Nasıl demiş Orhan Veli
Bir gün ölünce herkes iyi olur.
Bir gün belki bende ölmeden iyi biri olurum.