Bir Gün Batımında Şiiri - Eraltan Mersin

Bir gün batımında gözlerin
Çöküyordu içime derin derin
Söküp alıyordu ruhumu yerinden
Vermiyordu geri,her gün batımında

Bir gün batımında saçların
Kıvrım kıvrım iniyordu omuzlarına
Bir kış günü avuçlarına konmuş
Minik bir kuşu okşarcasına

Bir gün batımında ellerin
Gezinirken yavaşça yanaklarımda
Gözlerin nemli nemli, buğulanmış
Ağlıyordu,her gün batımında

Bir gün batımında sessiz sessiz
Süzülürken gözyaşlarım yanaklarıma
Sen doğardın ansızın ufuklarda
Bir tek sen,her gün batımında

Bir gün batımında kimsesiz
Kalırsam yollarında çaresiz
Kimselere bırakma beni ne olur
Al kollarına,her gün batımında

Bir gün batımında hayallerim
Doldurur seni her yere tıka basa
Koşarım deli divane ufklara
Tutmak için seni, her gün batımında

Bir gün batımında gözlerin
Ufuklardan doğuyor sessiz sessiz
Uzanıp tutmak istiyorum çaresiz
Kayboluyor o an,her gün batımında

Her gün batımında seni dilerim
Yudum yudum seni içerim
Yeniden sevdalanır gönlüm sırılsıklam
Yalnızca sana,her gün batımında.