BİR GÜN BABAMIZIN RESMİ DE ÖLÜR!
Galip KARAKUŞ / Aralık - 2007
Çoğumuz babamız henüz yaşıyorken, onun yüzüne bir kez bile dikkatle bakmamışızdır. Baba sözcüğünü kullanmaya başladığımız günden itibaren, süreklilik arz eden bir alışkanlık haline gelmiştir ve bu davranışımız ile; yıllarca babamızdan değil de, sanki bir zorunluluktan söz ede gelmişizdir hep.
Yoksulluğun ağır yükü altında ve doğası gereği babam, her seferinde bize biraz uzak, biraz da yabancı birisi gibi olmuştu hep. Her gün yırtık, yamalı ceketini giydirip, boya sandığını eline verip sokaklara saldığımız o ‘çilekeş yolcu’nun, zamanın tozlu yaprakları ile birlikte, an be an, nasıl da eriyip gittiğini fark edemeyişimi düşünüyorum, duvara özenle yerleştirdiğim resmine baktıkça.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta